Yitirilen Şiiri - Savra Raperin

Yitik ses ezgimde,hüzünbaz bir eksiklik.
İlk an...
Getirisi acı olan,
Ancak yağmalanmış kentlere yakıştırılır sonrası.
Göğün ve yerin şaştığı...
Ama izbe olan.
'İlk yalnızlık; son'a varım... Sanı'
Umuda sığınak aramaktayken hemde,
suretinde ten yarası
özlem,tebessüm...
Dirhem gül,tohumunda sevda
Yakışan elleri dokunabilirdi bir tek
Hissedebilmek için an'ı,
Keşkelerle başlayıp keşkelerle biten
cümlelerinin yükleminde
Geç kalınmış bir yaşam.
Ve hala ürkünç düşünceler
ürüyor uykularıma.
Ölü çocuklar ve kurşun sıyrığı...