Yitirilen Şiiri - Suna Baş Şimşir

Dün gece kendimle yüzleştim,
Yaşadığımı sandığım takvimlere sordum,
Yaptığım yanlışlara,
Yanlışlarla yitirilen doğrulara.
Doğruya vardığım da kimseye anlatamadıklarıma.
Avucumda kalana baktım,
Her ayırdığım karalarım,
Saçlarıma sinmişti onlarca akla,
Ağırlığınca, acımasızca.
Gönlümden düşenler, gözümden düşenleri aşmış,
Kimine ağır gelmiş sözlerim,
Kimi hayatında beni ağırlamış dostça.
Yaradanın lütfudur deyip sevmişim sevdayı.
Ne göz ucuyla bakmıştım aşka,
Ne korkak gibi davranıp,
Parmaklarımın ucunda kaçmadım, kış buğusunda.
Gözyaşı bırakmadım ardımda,
Ben boğulurken yaşlarımla.
Yitirilenleri görmezden gelmeyi denedim bazen,
Kaybolan, kayıp giden ömrü bile göremedim genç başımda.
Bazen elimin tersiyle salladım.
Sıkıntı yok dedik,
Ufacık yerde barınan kalplerimizi hep sıktık oysa.
Hep git demelerde
Çoktan hayat bizden gitmiş, ANLAYAMADIK...