(Öteki Dergi 12. sayısında yayımlanmıştır)
Durmadan eksilen bir şeyiz kendimizden
Durmadan ve kanayan.
Şimdi biz neyiz?
Zamanın ellerine atılıvermiş iki yaprak.
Kuruyan ve çürüyen bir yalnızlık.
Beni kör kuyularda merdivensiz bıraktın,
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Devamını Oku
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta