Yitirilen Şiiri - Resul Altunbaş

Her Mevsim Bir Başka Mevsime Gebeyken
Ben Hep Tek Mevsimde Kaldım
Her Yeni Mevsimde,
Hep Aynı Gözlerle Baktım.
Değişen Bir Şey Yoktu,
Oysa Bilge
'Değişmeyen Tek Şeyin Değişmeyenin Kendisidir' Demişti.
Her Renk Değişiyordu İnsanların Başka Gözlerinde.
Siyah Çoğu Zaman Beyaza Bürünüyordu,
Kırmızı Bazen Siyah Oluyordu
Ama Her Renk Aynıydı Aslında,
Sadece Bazen Başka Tad Veriyorlardı

Değişen Ve Değişmeyen Arasında Farkı Görmek İçin
İlla Şart Değildi Farklı Değişenlere Farklı Gözlerle Bakmak
Bütün Değişenler Sendeydi
Yani Sende Aynaya Bakınca Farklı Bir Yüz Görebiliyorsan
Sende Bütün Değişenleri Görebilirdin
Bazen Yetmese de Fazla Olan Şeyler,
Her Şeyin Fazlası Birazda Zarar Olduğu İçindir.
Sende Büyüyorsun Bütün Büyüyenler Gibi
Ama Marifet Büyümekte Değil
Büyüdükçe Neleri Büyüttüğündedir.
Sen Değilsin Büyüyen,
Sen Neleri Büyütürsen
Onlardır Seni Büyüten.

Bir Yitirilmişlikti Ardından Kalan
Geride Ne Varsa Her Şey Kaybolmuştu.
O Sen miydin?
Her Şeyi Yitirdiğimin Tek Sorumlusu?
Oysa İçimde Gülen Biri Vardı.
İşte O Sendin Galiba,
Bütün Gülüşlerin Sebebi...
Gitmiştin Ve Bu Sefer Hiç Dönmeyecek Gibiydin,
Neydi Seni Gönderen!

Beni Sen mi Kovdun İçinden?
Yoksa Benmiydim Kendimi Kovduran?
Bütün İtikatlarımın Sebebi Senmiydin?
Yoksa İçimdeki Çocukmuydu?

Mevsim Kış Olmuş Kimin Umrunda Artık
Zaten Her Mevsim Bir Başka Mevsime Gebe...
Mevsimlerden Kış Olunca Anlıyor İnsan,
İlkbaharın Ne Mukaddes Bir Mevsim Olduğunu...