Yitirildim Şiiri - İbrahim Ünlü

Yitirildim

Kendi sevgimce aldatıldım
bir balıkçıyım ben
Oltama taktım kendimi…

Yitirildim

Bütün kum tanelerini sayın
Onlar benim hüznümdür
Ya kuşlar onlar umudumdur.
Fotoğrafına o kadar yakınım ki
sana bu kadar uzakken.

Yitirildim.

Büyük yangınlara kelebek uçurdum
Ateş benim kalbimdir
Dudaklarındaki öpüş izi benim olmalı.
Ya parmakların…
Onlar bir vapurun mendireğindeki martılardır

Yitirildim

Zannımca yalanı yazdım
Uçuruma yelken açan çılgın benim
Sokak aralarında yürümeyi severim
Yalnızlığımı aramak
kendimi almak için onun elinden
yitirilmeden…
kendimi bir yalana satamam
seni kazanmak için…
seni bir yalanla alamam
kendimi satarım o zaman şeytana…

yitirildim.

Kendi sevgimce aldatıldım
Dimağımı çatlatana kadar ıslıklar çalarım
Hangi Paris sevdama moda olabilir?
Karanlıklar da bir masal kahramanıdır.
Ben kendimi sende mi yitirdim?
Hüviyetimi kaybedebilirim kendimi bulmak için!

Yitirildim

Beni bulmak ister misin?