Yitirdiklerimize Şiiri - Sabri Ceyhan

Hadi git diyesim var hayata
Sevdiklerimizi yalnız bıraktın
Yar olmadın, tam mutlu olacakken
Genç demedin,yaşlı demedin
Aldın kara topraklara
Bizi ise acılarımızla bıraktın baş başa

Oysa ben ilk kahvemi amcama yapmıştım
Belki köpüğü yoktu, telvesi azdı
Ama o yine de büyük zevkle içti
Adına yakışır bir şekilde
Hatıralar bırakarak ayrıldı bizden

Ya babam,
Bazen korku, bazen bize verdiği terbiye ile
Her zaman saygı duyduğum
Gıbtayla baktığım, yürüyüşü ile hayallere düşen
Bazen sert, her zaman babacan
Fatih Kısaparmak ‘ ın “ Bu adam benim babam”
Şarkısıyla ifade edebildiğim
Haklıya hakkını veren, bizi bir arada tutan
Gidişinle her zaman yokluğunu hissettiğim…

Birde ablam
İsmi gibi güzel,her zaman sevecen
Bazen bizlere annelik yapan
Elinde büyüdüğüm, sevgisine doyamadığım
Öyle erken gittin ki bizden
Sana doymak mümkün olmadı

Ya benim dedem
Çekinerek huzuruna vardığımız
Karşısında diz çökerek oturduğumuz
Her zaman saygıda kusur etmediğimiz
Yüreği evlat acısına dayanamayan
Sevgili dedem

Bir büyüğümüz kaldı derken
Adı ile anıldığımız büyük amcam
Bazen asi ama sevecen
Her zaman bizlerle dost arkadaş olan
Zamanımıydı gitmenin

Buluştunuz orada, bizleri seyrediyorsunuz
Bu dağınık halimize üzülüyorsunuz
Bizler bişey götüremedik ki
Sizde bir şey getiremeyeceksiniz diyorsunuz
Zaman varken sarılın birbirinize
Herkes büyüğünü küçüğünü, akrabasını
Birde soyadını unutmasın
Yaraşır bir şekilde yaşasın diyorsunuz…
Biliyorum.

11.02.12 / 23.45