Yitirdiğim Sevdama Şiiri - Barut Can

----Yitirdiğim Sevdama ---

Varsay ki içindeki beni öldürdün
Beni anlamadın ya , ben o gün zaten ölmüştüm …

Hani bir süre görmesen, sesimi duymasan, derdin ya özledim diye
Bilirdim ki yalan ,ama gönlüm inanmak isterdi , inandı sanıp mutlu ol diye…
Kim inanırdı ki ve inanır ki ,birine dokunmadan hissetmeden böyle bir sevgi doğsun
Anlatsam anlamazlar , söylesem dinlemezler
Öyle değerliydin ki benim için , bunu sen bile anlamadın ki el ne anlasın
Nefesimdin benim , canım derdin ,
Ve canının da nefesini kendin kestin
Celladına aşık mahkum gibiyim , kolum kanadım kırık ,
Ama elinden gelecek ya ona da eyvallah demişim
Bilirsin...,
Hani adettendir ya son isteği sorulur ya mahkuma
Ey… kurban olduğum ben son kez ceylan gözlerini göreyim
Sonrasın da istersen sehpamı da kendim iterim …

Gönül isterdi ki hiç ayrılmayalım , ayrılmasın hiç ellerimiz
Ama çaremiz yok, taa baştan yanlış yazılmış hikayemiz
Zifiri karanlığımda ışık saçan güneşimdin benim
Kara bulutlara büründün ışığımı da kestin …
Şimdi bir başıma yalnız iken odamda
Katledeceğim birkaç beyaz sayfayı daha senin uğruna
Mısralar dile gelecek …
Belki bir isyan olacak yarınıma,
Belki de bir feryad …
Geç bulup tez yitirdiğim sevdama…

26.03.2020 -BaRuT