Yitip Gittin Gözlerimde

gece yalnızlığı gibi acımsı
narı ile ilişmiş vedamsı en sessiz rüzgar,
saçlarına
daha kaç takvim çürütür ki hasretin, bedenimde
karaladığım sayfalar çarpıp duruyor yüzüme yüzsüz yüzsüz
tutuşturuyorum yine dilime kalemi dökülüyorum damla damla,
sonra cok zaman utandırıyorum beni
sen kavururken masmavi düşlerimle bedenimi.
ve kaç bahar daha yaşıyorum sensiz sessiz
çiçekler açmıyorum
solup gidiyorum renksiz
ansız anımsıyorum seni
soluk soluğa kalana kadar koşuyorum
boğazım düğüm hıçkırık, dizler mecalsiz

bir türlü varamıyorum hayalimde ki sana
yüz yüze bakışırken bile sana.
eser kalmamış, yitirmişsin gizlerini
büsbütün özlediğim yanların
özlemim yitirmişim
uslanmadan özlerken gözlerini.

ben hayretle susuyorum yine
kendime kızarak
ah dilim nedir başıma sardığın bu belalı sonumu getirecek ayrılık
kendime ırak sana ırak.