Yitip Gidenler Şiiri - Halil İbrahim Yıl ...

Rüzgarın ıslığı ezgiler getirir çocukluğumdan.
Bir de ter kokusunu yırtık mavi gömleğimin.
Babamın titrek sesi çınlar kulaklarımda.
Ateşi hala ısıtır içimi anamın kara gözlerinin.
Güneşin kavurduğu evleri görürüm akşam üzeri.
Bir çocuk peydah olur yanımda aniden.
Bahçesine top kaçırdığı;
Ve tasarruf biberlerini ezdiği için,
Komşusundan dayak yiyen.
İşportacıları görürüm güneşten kararmış.
Avazı çıktığı kadar bağıran.
Bir de çalçene kadınlar,
Balkondan balkona konuşan.
Sokak başındaki dilenci gelir yanıma.
Acınası haliyle avucuma bakan.
Elimi atamam cebime;
Derim:işte şimdi vakit tamam
Rüzgarı ıslığı ezgiler getirir çocukluğumdan.
Biraz da ter kokusu yırtık mavi gömleğimin.
Giderken savurur gözyaşlarımı azar azar.
O yer hep şuracığında yüreğimin.