Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
TEBRİKLER ÜSTADIM HARİKA ŞİİRİNİZİ YÜREKTEN KUTLARIM...SAYGILAR..
Değerli üstadım kaleminiz tükenmesin, kutlarım.Saygılarımla
Müthiş imge geçişleri..Okuyucuyu etkileriyle sarsan bir şiir..Bütün zamanları,o zamanlara değgin edimleri barındıran bir sözsel akış..
Kutluyorum.
'Çocuklar er geç öğrenecekler
Aşkı kirleten o kirli yüzleri.'
Şair budur tarifi ustaca olur.
Çok anlamlı duygulu destansı bir şiir
biz sanırım nesli tükenmişlerdeniz bu günkü
aşklarla karşılaştırma yapmak olanaksız
nedenlerine niçinlerine girersek sayfalar almaz
o kirli yüzler zaten biliniyor yüreğinizi serin tutun
Tebrikler tam puan Zerrin TAYFUR
Öğrendiklerinde çok şaşıracaklar ve hayıflanacaklar.Şimdilerde böylesi aşkların yaşanmıyor olması aslında onların da suçu değil.Biz hep içimizde büyütüp bir türlü dışa vuramdığımız o anlatımsız sevdalarımızı açık bir yüreklilikle muhatabına anlatabilmiş olsaydık eğer, çocuklarımızın ders alabilecekleri materyalleri olurdu ellerinde hiç değilse. Ve bu günkü sığlıkların içinde debelenip durmazlardı.Destansı bir anlatımla yazılmış doyumsuz bir şiir,İbrahim bey.Tebrik ediyorum.Selâm ve sevgiyle.
...
Akşamı getiren saatlerde hüzün var
Hüzün var kaybolmuş zamanların şiirinde
Aklıma yazılmış senetler beni ele veriyor
Kalbinin haritası
sararmış bir defne gibi saklıyken bende
Kim bilir kaç geceyi senin gözyaşlarınla yonttum
Kendimi kör kuyulara attım
Aklandı tezlerim
Sadece çocuklar taşır aklımı yarınlara
Çöllerin ateşinde çarmıha gerdim sensiz asi dilimi
Köhnemiş kalplerde
Yaşanılmış zannedilen aşklar
Aslında bizi kuşatan sıtma nöbetleri.
tebrikler..saygılar
----- Yitik zamanların şiiri ----
Odunları marsık olmuş
Bir ormanın küllerinden uyandım
Uyandım yaprakları ısıtan güneşin ruhundan
Daralmış coğrafyamda
Yitik imparatorluğumun kasıklarında boğuldum
Titreyen kalbimin genleşen duygusuyum
Seni buldum akşamın geceye yaklaşan saatlerinde
Varlığım yok sayıldı
Mütareke yıllarındaki zırva düşüncelerde.
Arsız bir geceydi yüreğimi kuşatan anılarım
Yanlış bir ata binip düştüm yollara
Boynumda sensiz yaftalar
Dere yataklarından terselmiş duygulara karıştım
İrkiltim korkumu azmettiren zanlımdı
Ayak izlerimi sana bıraktığım geceler hayın
Artık beni kuşatmıyorsa masum yüzünün coğrafyası
Kayıtlara geçmeyen sevdalar çekmez beni
Çocuklar er geç öğrenecekler
Aşkı kirleten o zalim yüzleri.
İşte o zaman sen bana gel
terkedilmiş aşkların duygularını alarak yanına
Ben sana tüm siperlerin şifrelerini vereceğim
Ben seni alnındaki mühründen bilirim
Öfkeme gem vurduğum akşamlardan
Göğsünden akan duru sular taşırsın sen
Önünde seken kurşunlara aldırmadan.
Günleri atlayarak saydığım yıllar
Beni kopardılar yıldızlardan
Dar mezarlarda yaşamak sunuldu bana
Yazgı mıdır bize dikte ettirilen baş eğmeler
Ulufe değildir kaslarındaki gücün azmi
Sen bozkır gecelerini seversin
Ben hiç görmediğim mavi hayatın renklerini.
Akşamı getiren saatlerde hüzün var
Hüzün var kaybolmuş zamanların şiirinde
Aklıma yazılmış senetler beni ele veriyor
Kalbinin haritası
sararmış bir defne gibi saklıyken bende
Kim bilir kaç geceyi senin gözyaşlarınla yonttum
Kendimi kör kuyulara attım
Aklandı tezlerim
Sadece çocuklar taşır aklımı yarınlara
Çöllerin ateşinde çarmıha gerdim sensiz asi dilimi
Köhnemiş kalplerde
Yaşanılmış zannedilen aşklar
Aslında bizi kuşatan sıtma nöbetleri.
AKÇAY -ŞUBAT -2009
İbrahim Yılmaz
****
BUGÜN ÇOK GÜZEL ŞİİRLER OKUYORUM O YÜZDENDE MUTLUYUM .. YANİ KALEM GÜÇLÜ YÜREKLER GÜÇLÜ İÇİNDE KOPKUYU SEVDALARI BARINDIRAN ŞİİRLER DENK GELDİ BUGÜNÜME .. GÜZEL OLAN BU SEVGİNİN GÜZELLİĞİNİ AKICILIĞINI KOYULUĞUNU DİZELERDE OKUMAK YÜREKLERİN BU GİBİ ZAMANLARDA NE DURUMDA OLDUKLARINI BİLMEK İYİ GELİYOR SANIRIM .. BİRİ BİZİ GÖZETLİYOR GİBİ OLUYOR BAZEN AMA ŞİİR PAYLAŞMAKTIR ŞİİR YÜREKTEN YÜREĞE KONUŞMAKTIR AYNI KADERİ PAYLAŞANLARLA DİYE DÜŞÜNÜYORUM ..
O KADAR DUYGU DOLU Kİ ..
EVET EN ÖNEMLİ NOKTADA AŞKI KİRLETENLER O TERTEMİZ BİZLERİN BİLE KIYAMADIĞI ZEDELERİZ ZARAR VERİRİZ DİYE KORUDUĞU ÜSTÜNE TİTREDİĞİ BU DUYGUYA MAALESEF Kİ
AŞKI KİRLETEN KİRLİ YÜZLERDEN KORUMAK ZOR
ÇÜNKÜ ONLAR YA BİLMİYORLAR YADA ZANNEDİYORLAR GRUBUNA GİRİYORLAR ..
AŞK'IN YÜREKTEKİ YALIN HALİNİ EN YALIN HALİNİ BİLMEYEN HİSSEDİŞLERİ SAĞIR KÖR OLANLAR GRUBUDUR ..
BARİ YAŞAYANLARI RAHAT BIRAKSALAR AMA İŞTE ..
Köhnemiş kalplerde
Yaşanılmış zannedilen aşklar
Aslında bizi kuşatan sıtma nöbetleri.
Tebrikler dost kalem...Saygımla
Bu şiir ile ilgili 100 tane yorum bulunmakta