Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Yüreğinize sağlık...
İşte o zaman sen bana gel
terkedilmiş aşkların duygularını alarak yanına
Ben sana tüm siperlerin şifrelerini vereceğim
Ben seni alnındaki mühründen bilirim
Öfkeme gem vurduğum akşamlardan
Göğsünden akan duru sular taşırsın sen
Önünde seken kurşunlara aldırmadan.
Günleri atlayarak saydığım yıllar
Beni kopardılar yıldızlardan
Dar mezarlarda yaşamak sunuldu bana
Yazgı mıdır bize dikte ettirilen baş eğmeler
Ulufe değildir kaslarındaki gücün azmi
Sen bozkır gecelerini seversin
Ben hiç görmediğim mavi hayatın renklerini.
Akşamı getiren saatlerde hüzün var
Hüzün var kaybolmuş zamanların şiirinde
Aklıma yazılmış senetler beni ele veriyor
Kalbinin haritası
sararmış bir defne gibi saklıyken bende
Kim bilir kaç geceyi senin gözyaşlarınla yonttum
Kendimi kör kuyulara attım
Aklandı tezlerim
Sadece çocuklar taşır aklımı yarınlara
Çöllerin ateşinde çarmıha gerdim sensiz asi dilimi
Köhnemiş kalplerde
Yaşanılmış zannedilen aşklar
Aslında bizi kuşatan sıtma nöbetleri.
**********
Şair yüreğinizden damlayan narin duyguları okumak ayrı bir keyif...İyi ki varsınız.TAM PUAN.TEBRİKLER...
yuregınıze ve emegıze saglık mana alemınde bogulacak sonra duygu havasında sessızlıgı cekecek kadar guzel ...
yurekten kutlarım ... saygılarımla
dua ve selametle
Çok güzel bir şiir.Kaleminiz daim olsun.
Senbozkır gecelerini seversin
Ben hiç görmediğim mavi hayatı
Tamam efendimsöylenecek bir şey kalmadı yüreğinize sağlık. benim içinde yorumunuzu bekliyorum,bu çok önemli teşekkürler.
Sevgili dostum
Serbest şiirde büyük ustalığınız belli oluyor hemen.
Kutlarım ALKIŞLARLA gönülden. Tam puan gönül hazinemden.
Günleri atlayarak saydığım yıllar
Beni kopardılar yıldızlardan
Dar mezarlarda yaşamak sunuldu bana
Yazgı mıdır bize dikte ettirilen baş eğmeler
Ulufe değildir kaslarındaki gücün azmi
Sen bozkır gecelerini seversin
Ben hiç görmediğim mavi hayatın renklerini.
Gönül bahçemden gönül bahçenize 1001 renk çiçek yolluyorum.
Kabul buyurunuz lütfen.
Sevgiler...
_____________Âlimoğlu___________
Akşamı getiren saatlerde hüzün var
Hüzün var kaybolmuş zamanların şiirinde
Aklıma yazılmış senetler beni ele veriyor
Kalbinin haritası
sararmış bir defne gibi saklıyken bende
Kim bilir kaç geceyi senin gözyaşlarınla yonttum
Kendimi kör kuyulara attım
Aklandı tezlerim
Sadece çocuklar taşır aklımı yarınlara
Çöllerin ateşinde çarmıha gerdim sensiz asi dilimi
Köhnemiş kalplerde
Yaşanılmış zannedilen aşklar
Aslında bizi kuşatan sıtma nöbetleri.
Sarsıcı ve güzeldi.. Kutluyorum kaleminizi.
ya üstadım sizin şiirlerinizde donup kalıyorum...öyle içine çekiyorki mısralar sözleri toparlayamıyorum..harikasınız ne demeli...saygılarımla
Yüreğinize sağlık sevgili dostum, kalemin daim ilhamınız bol olsun zevkle okudum
Arsız bir geceydi yüreğimi kuşatan anılarım
Yanlış bir ata binip düştüm yollara
Boynumda sensiz yaftalar
Dere yataklarından terselmiş duygulara karıştım
İrkiltim korkumu azmettiren zanlımdı
Ayak izlerimi sana bıraktığım geceler hayın
Artık beni kuşatmıyorsa masum yüzünün coğrafyası
Kayıtlara geçmeyen sevdalar çekmez beni
Çocuklar er geç öğrenecekler
Aşkı kirleten o kirli yüzleri.
SAYGIDEGER ŞAİRİM SAYFANIZDAN HER ZAMAN GERÇEK BİR ŞİİR OKUMANIN ZEVKİ İLE AYRILIYORUM. ŞİİRİN KENDİSİ AKABİNDE HİKAYESİ MÜKEMMEL. KUTLUYORUM +10
Bu şiir ile ilgili 100 tane yorum bulunmakta