Yitik Zamanlar Şiiri - Adnan Taş

Geceler bir rüzgârla yüzünü ısmarladı bana
Dokunamadım.
Çünkü yüzünü başka ışıklar yakmış.
Kalbim, 88 baskı yaptı ayrılığın kurgulu romanıyla.
Sesini duymak isterdim.
Sesin başka kulakları çağırırken.

Bu gece harıl harıl kar yağar ışıklar içinde
Ve dışarda bir genç kestane satar karla uyum içinde
Biraz da beni anlat diyorum
Bir yaprak ilkbaharda koparılabilinir mi daha iki
mevsim solmadan

Bir şair kolay anlatmaz hiçbir ayrılığı, özlemi.
kelimeler yetse de.
Gitmeden tekrar göz gezdir
Belki hatırlanmak isteyecek o kadersiz satırlar.
Gitmeden tekrar bir şarkı mırıldan,
Daha gezmediğimiz ama gezmemiz gereken o
ömürsüz
Dağlara, v aroşlara...

Bir tutuşsa ellerimiz
Ardından kir tutmaz ve hiçbir sebep savaştırmaz
mavilerini Yağmursuz iklimlerin.
Bir ışık verse gözlerimiz,
Yıldızlara gerek kalmaz sessiz karanlıklara.
Bir sarsa kolların,
Denizinde batmış tarumar sevdamı.
Bir öpse dudakların,
Mavzer hüznün ıslaklığındaki paslanmış hayatımı.
Bir düşe beraber inansak,
Başka umuda tuğla koyulmaz.
Bir uyku uyusak, uyanmamak için

Rüyalar hangi deryaları bahşeder bize bilemem.
Ay yüzünü yıkasa yıldızlar bu kadar parlamaz.
Oysa bir yıkasa yüzünü,
Oysa bir yıkasa yüzünü,
Dünya,karanlıklardan,uğultulardan kurtulacak.

Hayat bunlarsız da geçecek gibi değil.
İmkansızlıklar bir istisnadır birlikte.
Beni bir kez daha utandırdın hayat
Gençliğimi yalancılıkla suçlarken bir kumru
kaçışında kalbimi.
Gidecem, o maço bakışların, örselenmiş, titrek
sızılarına.
Gidecem,bir mum aydınlığındaki eksik
anısına,yetim vakitlerin...