Yitik Zamanlar Şiiri - Serap Tepedelen

Kaç gecenin ağırlığını hissetti yüreğim
Karanlık ve yalnızlık arkadaşım oldu.
Oysa onları hiç sevmezdim,
Hep ırak tutmuştum kendimden,
Öyle ki,beni kucaklayan, hep onlar oldu.

Mutsuz bir insan çehresiydi çehrem
Bakışlarım bomboş,beynim karmakarışıktı.
Güvendiklerim,sevgilim,yârenim kayboldu
Yitik zamanlardı geride kalan
Ve bir türlü bulamadığım.

Kaç kez sorguladım kendimi kimbilir
Yanlışı yapan ben miydim yoksa sen mi?
İlk kez karşılaştım çözümü zor bulmacayla
Boşlukları doldurdum,yine de boş kaldı,
Neydi arayıp da bulamadığım?
Yitik zamanlarda kaç kez aradım seni,
Oysa her saatte,her dakikada sen vardın.

Şimdi bir yerlerde,geç kalanların şarkısı çalıyor
Ve sen,hep o şarkının eşliğinde-melankolik bir tarzda-
Bir kadeh,bir kadeh daha içmenin mutluluğunu yaşıyorsun
Sen içtikçe sarhoş,
Ben içmeden sarhoş oluyorum.

Bir yerlerde ya da zamanın birinde
Ayrılacak yollarımız.
Biliyorum,ayrılmanın korkusu değil yaşadığım,
Yalnızlığın,karanlığın korkusu hiç değil,
Ben onları zaten dost edindim.
Ama inan ki sevgilim,her son,bir ilk'i getirir
Her ilk'in ardından yaşanan nedir?
Belirsizlik beni huzursuz eden
Her belirsizlik içinde senin varlığın...

Kimbilir,belki bir yerlerde
Ya da zamanın birinde
Ayrılacak yollarımız.
Sana söyleyecek tek bir söz kalacak,
Dudaklarım mırıldanacak,
'Hoşçakal aşkım,
Yolun açık olsun! '

(2004,Bursa)