Sömürgenlerin zehri
yayılıyor ağır ağır…
üstümüzde başımızda
koyu sanrılar.
Dönüşsüz gözleriyle
bir göçmen oturuyor
günlerin açıklığında…
güvercinler havalanıyor
bakışlarından,
teyelleyip yılları.
Nerede açılmış
bir hüsnüyusuf görsek,
bırakıp zamanı
gidiyoruz peşinden.
Ne kalıyor elimizde
yitik zamanlardan?
naftalinli anılarda
bir çelebi gülüş,
‘bu da geçer’ dokunuşlu
bir dost sesi belki…
Yitik zamanlar…
yeni bilenişlerin
kuytu limanı!
çözüyoruz palamarları
tükeniş elinden!..
Kayıt Tarihi : 22.8.2023 12:14:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!