yitik zaman hikayeleri - VII

kendi benliğinin kuytuluğuna sığınmış bir adam

sövüyor elinde bir şişe şarap
sövüyor geçmişi kınalı dünyanın düzenine

ve gülüyor kendi haline

korkunun yumuşak karnına çöreklenmiş bir ifrit
ansızın beliriyor gecede

elinde nardan bir ayna
tutuyor yüzüne adamın

adam şaşkın
adam ürkek
donuyor yüzünde attığı kahkahanın izleri

ayna soruyor adama

kimin içindi verdiğin kavga

anımsıyor adam
faniliği tercihinin nedenini

soruyor ayna

değer miydi
değer miydi nur dan vazgeçip
nar da yanmaya

söyle

unuttuğum uykuyu
sevdanın kollarında bulurum sanmıştım
diyor adam

oysa aşk benim için iğneli yorganmış
yanılmışım

bunca zaman
vazgeçip nur dan
aşkın narında boşuna yanmışım

derken tüm alem
o sesle titredi

boşuna mı
boşuna mı
boşuna mı