yitik zaman hikayeleri – II

var oluş sebebimi

o ışığın ve sevgini yüceliğini

karalarken kalem

mürekkepten suretler beliriyor şeytani kahkahalar atan

ve sensizliği anlatan dizelerdeki
küçük harfler korosu haykırıyor hep bir ağızdan

yalnızsın işte
yalnız be adam

o ki senden habersiz
nedir bu çaban

ne yalnızım
ne çaresiz
nede o benden habersiz

ama siz nerden bilesiniz

söyle
ey kalem

gecenin zifirine sığınıp
gönül meşalesinde aydınlanmış yolda
yürürken sessiz

sahi kaç kişiydik bir iken

birbirimizden habersiz