Yitik Zaman Şiiri - Afacan Dilekçi

Gün uyandı, penceremde güneş,
Geceden kalma tanıdık bir şarkı,
Dönüp duruyor odanın duvarlarında…
Gecemin ve gündüzümün iradesi,
Elimde değil artık.
Böyle yaşayacak olmak ürkünç…
Sevdanın kor ateşine düşmüşüm,
Etrafımda koca bir çember…
Anladım ki sen bir gönül hırsızısın.
Bu kırık kalbi neyleyim?
Çaresizim ben.
Bana neden zulmediyorsun?
Bir girdabın içinde kayboluyor gibiyim.
Kör kuyuna düşmüşüm de,
Hazan çiçeğinin yaprağı gibi,
Solmuşum sessizce.
Sükûnetimde mahşer saklı…
Geride yitik bir ömür bıraktım;
Yorgun gecelerin karanlığına asılı,
Birkaç tebessüm kalmış yalnızca.