Yitik yıldızların hüznü

Göğün sinesinde bir yıldız kayar,
Sessiz çığlıklarla boşluğu sarar.
Zamanın rüzgarı küller savurur,
Her kıvılcım aşkı yeniden yoğurur.

Denizler anlatır dalganın hüznü,
Kaybolmuş gemiler taşır geçmişi.
Bir fırtına gibi esip geçerken,
Kıyılar da hapseder yalnızlığı.

Ruhum bir yaprak, rüzgarda savruk,
Hangi dala konsa, hisleri buruk.
Gönül bir aynadır, kırılır, soluk,
Her çatlak bir sırdır, derin ve korkuk.

Gecenin koynunda ateşböcekleri,
Birer umut feneri, mahşer yerleri.
Yarına dokunan ince tellerde,
Hayaller dile gelir, titrek ezgilerde.

Ey yıldız tozundan yaratılan öz,
Aşkın nefesiyle yoğrulur da söz.
Kırık yankılarla çınlar bu gökyüzü,
Var mıdır kalplerde susmuş bir çözgü?