Yitik Yaşam Şiiri - Nurhan Göktürk

Adımı soruyorlar hatırlamıyorum.
Dilimin ucunda bir isim,
Şimdi söyleyeceğim.
Karanlık kapılar aralanıyor,
Ufukta bir gölge hatırlamıyorum!
Ama orada beni bekleyen biri var,
Biliyorum! ! !
Kapılar açılıyor, kapanıyor,
Bir çift göz hasretle,
Biraz da buruk beni izliyor,
Kimm! ! ! tanıdım tanıyacağım.
Ellerimi avuçlarında tutuyor,
Öbür elinde tahta bir valiz,
Cebinden otobüs bileti görünüyor,
Apar, topar biniyoruz,
Teker üstünde, bir kişilik yere, iki kişi.
Sımsıkı bağrına basıyor,
Yanaklarından çaresizlik akıyor,
Yüzünü saçlarıma gömüyor,
O zaman anlamadım,
Ağlıyordu! şimdi hatırlıyorum.
Bir şehirden, bir gardan diğerine.
Ne kadar zaman geçti, yollarda
Umutsuzca yürüdük,
Kimi arıyorduk? Kimi soruyorduk?
Bizi bekleyen biri var mıydı?
Bu şehirde evler sıra dışı.
Çatılar, bacalar üstümüze üstümüze geliyor.
Evler büyüdükçe, biz küçülüyorduk.
Gökyüzünde yıldızlar görünmüyor
Işıl ışıl sokaklar,
Yıldızlar yer yüzüne inmiş
Umutsuzluğun izinde
Akşam uykusuzluk gibi
Çöktü gözlerimize
Ne dizlerimizde derman kaldı.
Ne de bizi tanıyan. hatırlayan vardı.
Ellerim üşüyor,
Koltuk altında ısıtıyorum,
Ama ellerimi tutan biri vardı,
Onu bulamıyorum.! ! !
Olur olmaz düşlerle avunuyorum.
Şimdi şu köşeden çıkacak,
Ellerimi yeniden tutacak.
Darmadağınığım,
Ağlarda ki balıklar gibi çırpınmaktayım.
Geniş caddelerinde gölgelerim,
Benim peşimde, ben bu şehrin.
Bir ot nasıl yaşarsa öyle,
Yağmurdan su, topraktan kan emerek,
Ekmek elden, su gölden yaşıyorum.
Bir de kar yağmasa üşüyorum.
İki kolumdan tutup, beni niye kaldırıyorlar?
Kim bu adamlar?
Yüzüme neden böyle acıyarak bakıyorlar?
'Tüm evsizleri toplayın,
Kimliklerini sorun'
Elime yarım bir sigara tutturuyorlar,
Adımı soruyorlar, hatırlamıyorum.
Sihirli bir değnekle dokunsa peri
Annem yeniden tutsa elimi.
Geçmişinden koparılan,
Ben o gün sokakta bırakılan,
Çocuk değilim.
Işıklarına sevdalandığım,
Hasretine yandığım,
Bu şehir beni unutur,
Kimim? Nerden gelip, nereye gidiyorum?
Çöplerde şişe, kağıt, poşet
Toplayan çocuklar! ! !
Bende kendimi atsam
Yeniden dönüşe bilir miyim?
Bu şehir beni hatırlar mı?
Annem elimi yeniden tutar mı?

Nurhan Göktürk
(22 Şubat 2003 Antalya)