Yitik Sevdam-1 Şiiri - Süleyman Karacabey

Yitik sevdam özlemim hep sanadır
Söylediğim en yanık Anadolu türkülerinde
Tuvale vurduğum fırçanın her telinde
Hem gündüzümde hem düşlerimde
Özlemim sevdam yalnız sana yitik sevdam
İsmini yakama apolet diye yazdım
Sevdan gayrı bana kimlik oldu
Motif motif çizdim resmini gönlüme
Karanlıklar aynasında hep seni gördüm
Hayaline koştum poyraz esintilerinde
Bazen şairin bestesinde bazen ozanın dilinde
Çoğu zaman günlerin ötesinde yaşadım
Kuşların kanat sesinde aradım seni Yitik sevdam.
Bir nefes yakınken dağlar kadar uzak oldun
Kalem ucunda klavye tuşunda buldum seni
Resmini aldım karşıma doya doya seyrettim
Bir nefes kadar yakınken tarih kadar uzat durdun
Sende biliyorsun gülüm bana verdiğin ızdırabı
Kekeme sözler boğazında düğümlenir hep
Fakat sana haykır diyemem duygularını
Bırak geçmişini geleceğin bende diyemem
Kaldırsam engelleri kırsam tüm barikatları
Mum alevinde saydam renklerde görsem yüzünü
Ana ceylan gibi yine dönüp bakarsın maziye
Yitirilen zamana sitem sallarsın beklide
Fakat bana aitsin sen Yitik sevdam.
Alışkınım kara tren hasretini çekmeye
Kimi zaman Ankara seymeni veya İzmir efesi
Horon tepmelere halay çekmelere alışkınım
Alışkınım hayalinle çocukcasına avunmaya
Giz dolu söz meclislerine alışığım Yitik sevdam
Özlemine,hayaline hasretine kadeh kaldırdım
Kahrolası çaresizliğe alışkınım Yitik sevdam