Dün’ü unutur, yarınları hesaplamadan
Acısı hissedilmez yokluğu yaşanmadan...
Döküldü mü dallarından yaprakları sonrasında
sevgi bahçesinden hesapsızca, bir daha vurur
can evinden yitik sevdalar...
Birer birer uçuverir umutlar, kırık kanatlarıyla
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta