Yitik Sevdalar Şiiri - İrfan Yılmaz

Bilmem nerede, hani; gelip geçti nasılsa
Ölesiye aşkların yaşandığı çağ hani
Cümle cihan var güçle birer uçtan asılsa
İki gönül arası hiç kopmayan bağ hani

Sevda yolu nutkunu belirlemiş kendince
Kılıçtan keskin derler, saç telinden de ince
Yarılmaz deme bana; Ferhat gibi sevince
Şirin'in sevdasına yol vermeyen dağ hani

Kem dokuma tezgahı, varsın kavi çatılsın
İster kara büyülü yetmiş düğüm atılsın
İsterse örgüsüne çelik teller katılsın
Aşkın eli değince yırtılmayan ağ hani

Kör gecede mum gibi, yanarak eksilerek
Gözlerinden uykuyu sabaha dek silerek
Sevdiğini ya hatun ya da kağan bilerek
Gönüllerin içine kurulan otağ hani

Diline dolansa da zalimin yemin billah
Can evini hedefler niyeti gizli silah
Nasıl vücut bulur ki aşkla kesilen iflah
Ayrılık depreminde çökmeyen dimağ hani

Kaşla göz arasında aşk iksiri bir içim
Sevene günah yazmaz kader mühürlü seçim
Zaman, hayal uğruna harcandıkça o biçim
Ömür adlı servette bitmeyen meblağ hani

Kimse sormaz yüreğin alevde mi korda mı
Efkâr tüten başında, aklın hâlâ zorda mı
Kör tünelde yürürken vuslata el yordamı
Âşıkların yoluna nur saçan çırağ hani

Yeryüzünde var mı ki; vuslat ufkunda durup
İki ayrı bedenin yürekleri tek vurup
El ele ve diz dize birlikte bağdaş kurup
Sonsuz mutluluk sunan semavi Uçmağ hani

Akıp giden zamanın taktığı rüzgâr kanat
Vurdukça; vuslat benden öte düşer ne inat
Ey hesapsız külfetle, nimet yüklü kâinat
Umut denen kandilde tükenmeyen yağ hani

Hani, sefil hırkanın omzuna yük asanlar
Eşkin atın gemini aşk adına kasanlar
Sevda yoluna düşüp sırra kadem basanlar
Toprağa varmadıysa, geri dönen sağ hani