Yitik Sevda Şiiri - Hasan Ekrem

Yoktun.
Uzun bekleyişlerin ucunda,
Oltaya takılı balık gibi çırpınırken umutlarım,
Nefessiz kalan yüreğimin son haykırışlarıydın.
Gökyüzüne takılı kalmıştı gözlerim,
Gökyüzünde masmavi bulutlar vardı.
Ve martılarla oynaşan,göz kırpan güneş..
Güneşe vurulmuştum sen diye,
Gelirsin sanmıştım.
Martılar çığlık çığlığa eşlik ederken,
Sensiz son anlarıma,
Tuttum nefesimi,
Vermedim, her saniyesi bin yıl,
Gün direndi geceye,
Gelirsin belki diye,
Gelmedin.
Hiç çıkmadı sesim biliyor musun?
Gözlerim bir an bile olsa görebilsin diye seni,
Kulaklarım duyabilsin diye geldim diyen sesini.
Hiç kimseye söylemedim,
Seni ne çok sevdiğimi,
Sadece son nefesimde sen duyabilesin diye.
Şimdi karanlıklar içerisindeyim,
Sen yoksun.
Güneşim yıldızlardan bir yıldız,
Arayıp bulamıyorum içimi ısıtan gülüşlerini,
Aydınlığım uzaklaşan gözlerinle birlikte yitmiş,
Sesini duyamıyorum,
Sana dokunamıyorum.

Bir balık çırpınıyor karanlıklar içerisinde,
Pulları yakamozlarla yanmakta ışıl ışıl,
Sen onu dalgalar kucağında sanıyorsun..
Oysa ben nefesimi tutamıyorum artık,
Çok yoruldum..

Bir uzak teknede karanlıklar içerisinde,
Bir hayal çalmakta nağmelerini bu sevdanın.
Sakin göllerin kuğusuyduk,
Olmasaydı,olmasaydı sonumuz böyle..

Ve sen şimdi o uzak sahil kentinde,
Rıhtıma oturmuş seyrederken yakamozları,
Niyet çektirmektesin bir sevimli tavşana...
Ben o niyetin ucunda yiten sevdayım artık.
Yokum.