Duvarların ardı boştur,
Yaraların sarması bunda
Bakışların ömrü yoktur,
Sevgilerin sonunda.
Aldanıp ellerini uzattığın,
Öyle boşluktur ki
Sunayı göllerde boğduran
Derin zannettiğin özlem eki.
Sende katıldın çıplak gerçeğine,
Veremezdin boş duvarlara resmini,
Ruhunda kırılan yansımada
Yitirdiğin gözlerine veremedin.
Doğru bir şey varsa zamana ait,
Şimdi kayıptır,
Kaybolanlar ülkesinde
Ruhunu da bıraktın ve bileti de yok üstelik...
Kayıt Tarihi : 29.5.2002 14:14:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Değer Ulaş Turan](https://www.antoloji.com/i/siir/2002/05/29/yitik-ruhlara.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!