** Yitik Öykün ** Şiiri - Nazlı Muhip

Belirsiz satır araları,
içi yangın yeri bense tam ortasında.
Kime neden yalvarır dilim,
Hangi yemi ister ruhum?
oyun mu tüm bunlar,yoksa oynayan ben miyim.?

Cümleler denize mi düşmüş,
Hala bir söze mi aç arsız gönlüm?
Hangi yeşil vuslat parlaklığı.
Hangi tonu kabus gece yarılarında.?

Bir şiire el olmuş kalbim,
bir satır aralığı kadar yaşanmış hayatım,
Eskimiş,eskitmişler bana kalan ne varsa,
hayat bana neyi ayırdıysa,
hep birileri benden önce almış.

Dokunmak istediler şeffaf ruhuma,
kaçtım,kaydım ellerinin altından,
kalbim şiir oldu,kimsenin okuyamadığı,
ellerim hissizlikle doldu,onların hissedemediği...
ve masumiyet...sonrası intihar hazırlığı...

Hayat görür endişesiyle
belirsiz mutluluklar yaşadım,
kurtar beni diyebilecek kimse kalmadı,
senden başka...

Sen...Nerde olduğunu bilmediğim hikayem...

Sen...Asıl ait olduğum yer...
Gerçek zaman...

Kurtar beni neredeysen...
sende tekrar yazılmak istiyorum.

Merhaba,
Ben,senin yitik öykün...