Yitik kent Şiiri - Hikmet Tekin Arslan

Yitik kentin anahtarı var şimdi elimde,
Dumanı tütmeyen bir dağ evi ayazda donmakta.
Bulutlar yapıştı uçup giden umutlarıma,
Hani kederli bakışıma bir son vereceğim,
Vereceğim de; düşse yakamdan bir tanesi kederimin.
Kaçıp sığınmak istediğim her sokak çıkmazda,
Ya da öpüp kokladığım rüyalarım yasakta.
Neye el atsam, hep elim yanıma düşüyor,
Payıma düşene razıydım razı olmasına da;
Günler bana hükümlü olmasaydı.
Yağmurlarla barıştık şimdi, yaşlarımız sırdaş
Bir yaralı turnaya saldım türkülerimi,
Şimdi dilim lâl, sitemim sorulmaz oldu.
Ahvalim bende bir bohçada ağzı dürülü,
Beni sormayın, ben bilmediğim bir yitik kentte
Korkarım son nefese kadar sürgünde.