Yitik hayatlar Şiiri - Tansul Baykal

Yürüdüğüm sokaklar hep aynı
insanlar ayrı bir telaşlı
bezgin gözlerde, yitik hayatlar
vazgeçilen hayaller
kaybolmuş,fark edilmemiş zaman.
oysa bize verilen en büyük ödül yaşam
karanlığa yakalanmış gecikmiş
bir an bile düşünülmeden
harcanmış
korkulara,bencilliğe tutsak olmuş
kaygılarımız dündü, yarındı
yaşanamayan bugün, yaşananlardı
ertelenen kendi hayatlarımız,
umutlarımız,tutkularımızdı
Nice düşleri yitirdik
nice sevgileri tükettik
biz olmayı beceremedik
hep bir yerlere yetişme telaşı
kapattık tüm pencereleri
erteledik bugünümüzü,benliğimizi
isimsiz şehirlerde
isimsiz bir resim olduk
yalan dünyaya açılmış bir pencerede
yalanlara sığındık
kaybettik yarınlarımızı
kolayca gömdük umutlarımızı
insan olmayı beceremedik