Yitik hayat Şiiri - İlyas Gültekin

Sancılı gecelerimi sahte gülüşlerle sabah etmekten,
Yüreğinizde olmayan merhamete seslenmekten,
Yediğim her hançere gül demekten,
Sabrımı zehir edip, yaşattıklarınızı şerbet diye içmekten,
YORULDUM...

İsyan etmemek için dilime mühür vurmaktan,
Rüzgardan korkarken, fırtınınanızda savrulmaktan,
Yüreğim kuş gibi titrerken ayakta durmaktan,
Kendi acılarımda kavrulmaktan,
YORULDUM...

Belki düzelir diye umut etmekten,
Sizi şaha kaldırıp kendimi ezmekten,
Kuytu köşelerde bi başıma diz çökmekten,
Aydınlığımı karanlığınıza kurban etmekten,
YORULDUM...

Hasreti var bilip özlemekten,
Yanı başımda olup varamadığım gurbetinizden,
Anlamayı değil, yargılamayı seçen diliniz'den,
Tutmayı beceremediğiniz sözlerinizden,
YORULDUM...

Sayfalara yitik hayat yazıp harf döşemekten,
Yangınların ortasında buz kesip üşümekten,
Can kalmamış bir bedende yaşamayı düşlemekten,
Zaten bir ölü iken ölümü özlemekten,
YORULDUM...

Zamanın acıdan durduğu saatlerden,
Takvim yapraklarının düşmeyi unuttuğu mevsimlerden,
Siz ve size benzeyen tüm herkesten,
Ne yaparsam yapayım değişmeyen kaderimden,
YORULDUM...

Sevda yelleri kaleminden...