Yitik Hayallerin Dili

Bir avuç kömür karası gecede,
Sızar içime şehrin bitmeyen sükûtu,
Yaralı bir kuşun kanat çırpışı gibi,
Gökyüzü hep aynı, hep suskun, hep mahzun.

Bir dua fısıldanır içimde,
Tutunmaya çalışan ellerin izinde,
Çöl rüzgarında savrulmuş bir sevda,
Kaybolmuş seslerin yankısı yüreğimde.

Gözlerim yorgun, yollar yitik,
Sokaklar karanlık, umutlar kurumuş.
Belki de dünya, eski bir masaldan kalma,
Bir düş kırığıdır gözbebeklerimizde.

Kim bilir hangi sabaha doğarız,
Belki de hiçbir sabah olmayacak,
Çünkü biz, hep aynı ölümlerin içindeyiz,
Bir adım daha atsak, kırılır tüm dünya.

Bütün sorular cevapsız,
Yürekte ağır bir hüzün,
Ve biz, bu kaybolmuş zamana tutsak,
Sessizliğin dilinde saklı kalmışız.