Yitik Gözlerimiz Şiiri - Alaaddin Emre

yitik gözlerle
nereden bilebilirdik ki
uyanmadan
alışılmadık yorgunluklarla
kavruk intiharları

tanıdık sapa yollarda karanlıklara
tereddüt etmeden hem de hiç
duraksamadan koşar adım daldık
dalgınlığımızdan olacak sanırım
bir randevu saatine geç kalıp
mazeret bildirerek vazgeçmek gibiydi
orada uzun boylu karanlıklarda
biteviye kalışımız aynasız

rastlantılarda aylaklık
kaos içinde kaçan bir kediyi
ibretliklerde sağırı
girdapta düzyolu
koşarken nefes nefese
açarken kendi çukurumuzu
arı kovanı yerine rahat bir parkı
köpekle karşılamaktansa çalıyı dolanmayı seçerken dolaşmayı
olunmayacak hayranlıklarda
sokulmayacakları
sokarak kafamıza
ağır hantal
yağmuru bırakamayan bir bulut gibi
zamansız bir zaman yaşadık

sonunda gölgemizle
biz bize
siz de siz size
taş üstünde taş bırakmazken
baş başa kalacağımızı
nereden bilebilirdik ki

yitik gözlerimizle
taammüden öldürdük zamanı
kimse aramasın bahane

her şeye karşın
çıplak
sessiz bir gülümsemeyle
kendi kendine de olsa
bir tüy düşercesine yere
mevsimsiz gölgemizle
yürümeli mutedil