Yitik Çocuklar Şiiri - Mehmet Nuri Yalçın

Kalakaldım
Bir akşamüstü birbaşıma
Ellerim boşta kaldı
Uzatmıştım oysa geleceğime
Karanlıklarla boğuşurum her dem
Etrafım buğulu camlarla örtülü
Gözlerim ama
Nice yitikler yaşadım
Apansız
Vuruldu gecenin en derininde Uğur’um
Yeri geldi annesi oldum
Etekliğimde topladım parçalarını
Bedeninin
Hayata manalı bakışlarıyla
Ceylan’ı aradım dağlarda
Tertemiz yüreğiyle
Şerzan oldum kimi kez
Bir rüzgarın esişini
Serin
Bir de yağışını yağmurun
Çiseli
Özlerim hayali…
Düşüncelerimle yaşamak hayatı
Ama yine de duyumsamak yitiklerimi
Kimi zaman
Ağlayabilmek yeri geldiğinde
Tüy olmak
Bir martı kanadında
Sonra atmak tüm karamsarlıkları beynimden
Tertemiz düşler büyütmek zihnimde
Gülümsemek yarınlara çocuk saflığında
Bir çocuk gülüşüyle

Gamzeli…