Yaz, kavuruyordu günleri
Yürekler gibi,
Sen yine düştüğünde
Düşüncelerime.
Bekledim, sustum
Bunca zaman,
Hasretini
Gönlümün ateşinde yakarak.
Acılar çektim, hüzünler,
Hiçbirinin sonu senle bitmedi.
Kapım açık bekledim..
Aşk, adının eşanlamıydı.
Ne zaman söylense adın,
İfrit olurdum önce,
Külleneni alevlendirene.
Suyun ateşe vazgeçilmez
Ve kaçınılmaz bağıydı benimkisi.
Sonra dalar giderdim
Ait olduğumu sandıkları yerden
Çok da uzak olmayan bir yere;
Hayal evimin yanıbaşına...
Her dalıp gidişim,
Dönemeyişim oluyordu artık.
Ne sıyrılabildim bu acıdan
Ne yerini doldurabildim..
Ne sen gelip çaldın kapımı,
Ne de çalan içeri girebildi,
Yapayalnız, kalakaldım...
Şimdilerde, kendimi
Hala seni beklerken buluyorum,
Aşk, bari sen git,
Ben gidemiyorum...
Arda, 08.06.2008,
Ankara,
Kayıt Tarihi : 1.4.2009 12:07:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!