Yitik Şiiri - Rafet Akdere

fayanslarda yansıdı kara suratı
ıslattı saçlarını hafifçe,
bir su damlasında yansıdı çöl kumlarının serabı,
ürkek gözlerinden bir hasret geldi geçti.
bozkırda türkü çığırırdım yalnız, bir başıma.
öğrendim yalnız değilmişim aslında.
iki çoban köpeğim vardı sürüyü çeviren.
heybemde otlu peynirim, bazlamam
uzun havalar yakardı suna boyluma bağlamam.
dağlar çıplak, dağlar mor, dağlar bulutlu...
dağlar heybetli, dağlar gururlu,
dağlar eşkiya.

sabah karanlığından akşam karanlığına
çalışırım fabrikalarda inşaatlarda
ben burda rehine.

türken raus derler tıslarlar
yol keserler ev yakarlar diyet alırlar
karnım tok, evimde çamaşır makinesi, buzdolabı
ben burda rehine.

hiç eksilmez göğünden yağmurları
çocuklar alışıverdiler her bir şeye
dilleri gülüşleri alaman.
konuşamıyoruz şöyle bir doyasıya
zamanları yok sevgiye.
ah bu yağmurlar yağar sinsi sinsi
sevgileri sile sile.
ah bu yağmurlar
yüreğimi dele dele.

toplasak eşyaları dönsek yurda, nereye?
köyün göç eyleyeli çok olmuş kentlere, gecekondulara
ot bitmez olmuş yanardağ sonrası dağlarında.
ya çocukların, onlar gelir mi sanıyorsun?

kaldık bu ellerde.
kaldık bu ellerde
rehine.
git derneğine dön semahını dön semahını
dualar et camilerinde lanetler savur kafirlere.
kimseler görmesin gözyaşlarınızı.
kimseler görmesin.

Mayıs 97