Yalnızlığın kayıp şehirlerinde yaşıyor bedenlerimiz.
Dostun yürek sıcağından çok uzağa düşmüş kimliğimiz.
Sessizlik sağır ederken kuaklarımızı,
bir damla suda boğuluyor yeşeren ümitlerimiz.
Kim öldürdü yaşamın bereketliliğini ruhlarımızda?
Kim çaldı çocuk masumiyetlerimizi?
Zaman her şeyin ilacı bilirdik biz
işte sana geliyorum
yumuşakbaşlı rüzgarların kanatlarında bir yer bul bana
suyun ışıltılı sesleri aksın bir yanımızdan,
bir yanımızı defneler sarsın...
demir kollarının yumuşaklığında uyanayım sabahları
zeytin ağacının gözlerinde büyürken bir çekirdek
Devamını Oku
yumuşakbaşlı rüzgarların kanatlarında bir yer bul bana
suyun ışıltılı sesleri aksın bir yanımızdan,
bir yanımızı defneler sarsın...
demir kollarının yumuşaklığında uyanayım sabahları
zeytin ağacının gözlerinde büyürken bir çekirdek
Alev hanım,
çok güzel ve içli bir şiir okudum, gönlünüze ömrünüze sağlık efendim.. :)
Merhaba Alev Hanım...:
Arada bir mesajlarınızı gördüm.. Fırsat olmadı, bir merhabaya.. Yoğun günlerin sonucu bu... Elde değil... Bu sabaha, sahur sonrasına nasipmiş, şiirinizle tanışmak...
'Şiirin teması, günümüzün hastalığı... Maalesef böyle... Kalabalık gibi görünen şehirlerde, semtlerde, cadde ve sokaklarda yapayalnız kişileriz... Bazen itiş kakış içinde bir dolmuşta, otobüste, vapurda, tramvayda bir sürü insanla beraberiz... Oturduğumuz yeri 'milimle' ayırmak bile mümkün olmuyor... Bu kadar yakınız.. Ama ruhen bir o kadar uzak! Nedir bunun nedeni? aslında çok basit... Biz önce, kendimize yabancılaşıyoruz... Unutuyoruz geldiğimiz yeri, adetlerimizi, komşuluk ilişkilerimizi...Okullarda aldığımız eğitimi unutuyoruz, çünkü o da yaşamdan kopuk, içi dolmayan bir ezbercilik... Ve çevremizde kol gezen güvensizlik... Başıma ne gelir endişesi... Adım adım kendimize güvenimiz de kayboluyor... İşte size yalnızlık!'
Şiiriniz gerçekten çok güzel işlenmiş.. Samimiydi, içtendi... Etkilenmemek zor... Sizi ve duyarlı tavrınızı kutluyorum...
Şiirinize gereken değer verilip, listeme alınacaktır... Şimdiye kadar gelemememi affettirir mi bilmem?
Saygılar sunuyorum...
Yalnızlığın kayıp şehirlerinde yaşıyor bedenlerimiz.
yalnızlığı arkadaş edinmişsen
değisin yalnız
yalnız arkadaşından dolayı
sen kalmışsın yalnız
saygılar
Şimdi yalnızlık denizlerinde,
Sessiz birer liman gibiyiz,
Çoktan yitip gitmiş yüreklerdeki sevgi,
Evet haklısınız, gerçek sevgiler dostluklar azalıyor.
'Çiçekler küsüyor, kaktüsler bitince'
Tebrikler, esenlikler. Gönül bahçenizdeki çiçekler solmasın.
**10**
Kendi cephesinden bakıyor Şair.Doğrularını itiraf ediyor.Şiiri aracı kılıyor adresine teslim etmek üzere.
Aşk'ın ,temel acıları çoklandırmadaki işlevini okuyorsunuz tarafsızca.Sevda ertesinin belgeleri açıldıkça sevisel duyguların katman katman yok edilişi karşısında sessiz kalıyorsunuz.
İmge keşfedmede ve bunları şiirde kurmada Değerli YAVUZ ustalığını konuşturmuş.
Çok beğendim.
Kutluyorum.
Nicelerine.Erdemle.
Birdenbire bir boşluk sarıverir ki dört yanımızı, ne nerden geldiğini biliriz ne de nereye götüreceğini...
O boşluktaki kalem yazmış gibi bu şiirinizi..
Kutluyorum...
Bu şiir ile ilgili 6 tane yorum bulunmakta