Yitiğine Hasret Şiiri - Arif Taner Tuzcu

Yalnızlığını daha derin duyacağı bir iklimin kucağındaydı.
Dört bir yanı matem soluyordu yine dertlice.
Neler düşünüyor, neler hayal ediyordu karanlıklar gittikçe koyulaşırken?
Evlatları mıydı düşlerindeki, anne babası, ağabeyi miydi?
Yoksa başka yitikleri de var mıydı özlemini duyduğu?
Gam, yine kemendini geçirivermişti boynuna.
Sıkıyordu boğazını, nefesini kesmeye ramak kalana değin.
Ancak onu öldürmüyordu bir türlü.
Soluklanmasına fırsat tanıyordu ara sıra.
Yoksa gam bile kederleniyor muydu onun vaziyetine muttali oldukça?
Bu yüzden mi zaman zaman gevşetiyordu elinde tuttuğu hüzün ipini?
Yalnız bir düşünce, eskiye dair bir anı kırıntısı…
Ve tekrardan gam, kaldığı yerden görevini ifa etmeye devam…