Yitiğim Şiiri - Mevlüt Esengül

Gözlerine sığınmak için
Böyle anlarda eşiğine geliyorum
Dilekçe niyetine şiirler yazmak için
Oysa sen
Bakışlarını kilitlemişsin uzaklara
Bakışlarınla gitmişsin
Kahroluyorum!
Gündüzler siliniyor çehremden
Aynalarda kaos görüyorum
Aynalarda kalem kalem söz örüyorum
Gülümseyişine yalvarmak için
Dilekçe niyetine
Ağlıyorum geceleri
Yazamıyorum

Resmine baktıkça içim sızlıyor
“Merhaba” diyesim geliyor
Hala bir “selam” gibi sımsıcaksın sanki
Hala hayallerime biricik kucaksın
Baktıkça masumiyetine süzülmeyi
Kirpiklerine sarılmayı teselli için
Çocuksu mimiklerinle gülmeyi
Nasıl arzuluyorum! ...
Böyle anlarda ne yapayım, gidiyorum
Ah! Sevi yumağım gidiyorum...
Sensiz...

Sen yol nedir bilmezsin oysa
Ayaklarıma dolaşıyor, kurtulamıyorum
Ufuklarımı sarıyor kol kol
Yüreğimi kemiriyor kasa kasa
Böyle anlarda zaman eriyor, heyecan eriyor
Her umut bir serap oluyor sağda solda
Aradığımı bulamıyorum
Ömür diye baş koyduğum bu yolda
Karanlığa yürüyorum durmadan
Gözlerinin yolsuz akışında yitmek için
Sonsuz bakışında
Ah yitiğim! ...

Rüyalarımda her gün
Kenan kuyularında güzeller yutuluyor
Neyleyim
Böyle anlarda dilim tutuluyor
Hoş tuttuğum
Özlediğim, hatırladığım, unuttuğum
Sırılsıklam kelimelerle vefasız
Hep seni kaybettim hep seni buldum
Şimdi yanıbaşımda bir uğultu var
Gönülsüz, utangaç
Saçlarını savuramamış bir rüzgar...
Kulaklarımda çınlar gibisin şimdi
Sanki beni anlar gibisin
Yitiğim...
Sevdiğim! ...

(15.08.1998, ANKARA)