Dinazorlar gibi tükenmiş nesli...
Biten insanlığı arıyorum ben.
Hemi gizli gizli, hemi de sesli...
Yiten insanlığı arıyorum ben.
Düşmüştür diyerek çukur derinde,
Saklanmıştır diye yangın yerinde !
Yumulmuş gözlerin en son ferin de...
Yiten insanlığı arıyorum ben.
Bazen en sonlarda, bazen başlarda,
Gönüllerde hiç yok: katı taşlarda,
Düşmanca çatılan bütün kaşlarda...
Yiten insanlığı arıyorum ben.
Gerçekten bilmeden neyin nesinde,
İnsanım diyenin vahşi sesinde !
Avına saplanmış kurt pençesinde...
Yiten insanlığı arıyorum ben.
Önüme çekilen bütün setlerde !
Aslanın yediği masum etlerde !
Adalet var denen tüm devletlerde...
Yiten insanlığı arıyorum ben.
Şeytanlar çalarken kalplerde marşı...
Bulmuştur belkide insanlık arşı.
Bütün zorluklara durarak karşı...
Yiten insanlığı arıyorum ben.
Zehirle kaplanmış aşk denen kuymak !
Hayatı bitirir bu çağa uymak !
Dur diyen her kimse: istemem duymak...
Yiten insanlığı arıyorum ben.
Baktım yıkıklara, bütün ören'e !
Sordum uğramamış hiç bir törene !
Rastlamadım ama onu görene...
Yiten insanlığı arıyorum ben.
Otururken kalın ipek döşekte...
Gördüm çoğu insan şirk ile şekte.
Hışımla dünyaya çıkan şimşekte...
Yiten insanlığı arıyorum ben.
Başımı koyarak timsah dizine...
Gözümü dayadım mundar biz'ine.
Henüz denk gelmedim ama izine...
Yiten insanlığı arıyorum ben.
Cumali dereler nefretle taşık...
Bu yüzden ki zulüm dağları aşık.
Dünya tabağında yok bir bulaşık...
Yiten insanlığı arıyorum ben.
Kayıt Tarihi : 13.7.2017 19:00:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!