Yiteceğim Şiiri - Çelik Çeliker

Sahte aşklara terkediliş anıları
Depreştikçe zaman zaman beynimde
Belleğimdeki depresyonlar
Tutsak aldıkça bedenimi
Acınası hale geldikçe, sefil sevdam
Direnemediğim bir gün
İçimde yaşanan kasırgalarla
Sensiz sonsuzlukta
Yok olup eriyeceğim

Göz koydular gençliğimin ilk aşkına
Öylesine saf temiz
Beyaz gelinlik hayali kadar
İlk çırpınışları yüreğimin bir kıza
Eş dost ve yakın akrabaların
Mezhepçi yaklaşımlarla
Koparabilmek için benden seni
Boşalttılar yüreğinden beni
Bensizleştirdiler
Yok ettiler sendeki sevgimi
Karanlıkta çıktı şeytan karşına
Alkış tuttu lümpen arkadaşlıklara
Kanıp onun zehirli sözlerine
Yelken açtın kalleş sevdalara
Yine de üzmedim seni
Küstüm kaderime, seçtim sensizliği
Çekip gittim, sensiz kayboluşlara

Yeşermeli miydi
"belki bir gün" umudum
Hırpalanmış kalbinin yaralarında,
Aşkımın aldatılmışlığıyla kıvranırken
Zavallı sevdam…
Beynimde nüksettikçe
Ayrı kalmış zamanların kirli hayalleri
Savaşamazsam kahreden duygularımla
Yenik düşersem kötülük cadısına
İşkenceler çektirirsem
İki yüzlü aşkların eziyetiyle
Çekilmez olursa birlikte yaşam
Tıpkı öleceğini hisseden köpeğim gibi
Yürüyeceğim sokağı son köşeye kadar
Sonra son bir kez bakıp ardıma
Dönüp gideceğim, yiteceğim bir gün