Yırtıyorum Tüm Siyah Gülüşlerini

Çırılçıplak bir yalnızlığa koşuyorum,
tüm günahlarımı gecenin
siyah örtüsüne bahşederek,
senin olmadığın bu şehri
ben haketmiyorum.

Koştum, koştum
gözlerine takılan ayın gölgesinde,
hislerim hiç olmadığı kadar kanlı,
gülüşlerin beni her defasında
çığırımdan çıkarıyor..
Çıktığım bu yolda
kimseyi tanımıyorum.

Koştuğum kadar
sana nefessiz kaldı ciğerlerim
oysa yalnızlığım kadar yakındın bana,
sadece seslenmiş olsaydın adımı
ben sıyrılıp gelirdim tüm sessizliğimden,
tek kelime bile etmedin.

Gözlerinin içine bakarak
yutkunduğum bir umuttu,
umut olarak kaldı kursağımda,
şimdi bu boş sokakların şahitliğinde
benliğimi de gözlerinden asarak
koşuyorum koştukça yaklaştığım
bir ölüm vardı karşımda.

Ölüme de meydan okuyarak
yırtıyorum tüm siyah gülüşlerini
efkarını geceye atmış bu sokakta…

Şimdi senden bir hayat değil
sensizlikten bir ölüyüm..
Ay parçalanmış dilim dilim üzerime düşüyor...