Özgürlük arayışındaki ellerine kelepçe vurduklarında
Nasıl da alaylı alaylı tebessüm etmiştin.
O resmin gözlerimin önünden hiç silinmiyor.
Zeynep’ten ilhamını aldığını nerden bilsinler ki,
Bilemeyecek ve bilemezdiler değil mi?
Yezitler nasıl anlayabilirdi ki,
Özgürlüğün kelepçelerle kısıtlanamayacağı,
Lokman’ın esirliğinde Afrika’ya sunduğu
Hürriyet nefesini hiç tenefüs etmemişlerdi ki.
Umutsuzluğun uğursuz kadınını nikahlamışlar,
Uğursuz nesil yetiştire dursunlar.
Sense ilhamlarınla hürriyeti haykırıyordun,
Peçesini yırtıyordun lanet çağın.
Yırtıldı mı?
Evet ama bir değil binler kez sarmışlar,
Uğursuz yüzlerini bir bir yırtmakla bitmeyen,
Bir ömrü tüketen peçeler yığını.
Kayıt Tarihi : 17.9.2012 23:17:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!