Yırtıldı Kırmızı Yeni Günün Avlusunda Yü ...

altında ezileceğimi bile bile hasretini çoğaltıyorum
ne zormuş sensizliğe mahkum olmak
koparır gibi bedenimden bir yerlerimi
ömrümden günleri kopraıyorum

bu şiir sevgi tarlası yüreğimin kanayan sesi
insanın ömründen çıkmaz aşka kıymanın lekesi
diğerlerine benzemez bir şairin sevdası
yarınlarında halay çeker acılar
sevdama kapanırsa gönlün kapısı
saat sabahın altısı
sensizliğin dem yeri
bir geceden geliyorum mayın gibi serseri
heybemde kaçak umutlarım
heybemde yasak düşlerim
çizmek için mutluluk resmimizi
ay bekliyor elinde fırçası
tuvalı mavi gökyüzü
ah güzel yavrucuğum kapanık olsan da içine gurbet gibi
ancak bu kadar benzer anasına bir çocuğun yüzü

sanki bu şehrin yorganı
irem’in kelebek bahçesi saçları
henüz delinmemişken bu şehrin uykusu
dokunabilmek için (elin) sıcaklığına
vardım kapına
elimde çiçek
havada hasretimin kokusu
gönlümün mahzeninde sana sevda türküsü
(nerden bilecektim) korkuların kurmuş pusu
dallarıma kondu hüzün kuşları
çiçeklerin yapaklarında seven gönlümün yaşları

hüzünlerin ucunda açan kardelenim
yatışlarına ne kadar da benziyor ayın yatışları
güneş birazdan ödünç alsa da nisa’dan sapsarı gülüşleri
kurutamaz ki günün yüzündeki yaşları
ayazlarında yine dondu kalbimin atışları
korkuları umut yıkan
susmaları kurşun sıkan yârım
aşk sevmez ki kışları

sana yük mü ettim kavgamı
ne beni anlayabildin ne de sevdamı
gönlüm kadar kanamazdı belki kırsaydın kafamı
ahh şafak gülüm çiçeği kalbimin
gecenin dalından düşürmeseydin keşke
aşk mektupları taşıyan yıldızı
hiç düşünmedin mi aşkımızı
yırtıldı kırmızı
yeni günün avlusunda yüreğimin kanayan sesi
o yürek ki sevginin ülkesi