Yırtık Yorgan Günlerim Şiiri - Ersin Karaca

zaman denen hokkayı çevirdikçe elimle
gözlerinde yok olan yılları görüyorum
yokluğunla törpülü şekillenen duygu bu
denizin kıyısına çağrılar örüyorum

rüzgarın savurduğu yığılırken yarınlar
gözlerinle kavrulan sular canı yakarken
bir yanımdan benliği eziyorken karunlar
ruhumu sarmış gölgen geçmişle geziyorken

düşlerden hamile düşüncedeyken
pelüş fikir doğuran düşükler yaşıyorken
bu kadar bol zamana sığdırdın sessizliği
tanımamışım diyorum kendime şaşıyorken

bir yırtık yorgan gibi yorgun geçen günlerim
o fesleğen kokunla gezer söyler gülerim
pembe düşler ürünü yağmurlarla yürürken
kopardığın takvime gün gün seni eklerim

rüzgarla savrulan sudan kalma sebepler
saçlarından vefalı renk-izler sürüyorum
ne dersen de artık takvimleri kopardın
tayyi-mekan yapamam meçhule yürüyorum