Yırtık Sandal. Şiiri - Mesut Öztürk

Bir çocuk yürüyor baktım, kenardan,
Burnun da sümük, gözlerinde yaş,
Sessizce yaklaştım yanına, yavaştan,
Ayağında yırtık bir sandal, düşerken lapa lapa kar,

Korkutmadan sormak istedim,
Ne oldu? Neyin var? diye.
Bana bir baktı, bir daha baktı,
Bir isteği var gibiydi, ama utandı.

Sıkılma delikanlı anlat derdini, ben dinlerim,
Utanma, saklama gözlerini, ben bu hali bilirim,
Üşümüşsün, bak dışarda kar yağıyor,
Söyle hadi, o güzel gözlerin neden ağlıyor?

Al mendili sil şu burnunu hele,
Yudumla çayından, utanma al simidini ye,
Ne oldu evlat, seni bu hale sokan,
Kimin kimse yok mu? Anan Atan.

Öksüzüm ben amca, anam öldü,
Yetimim ben, babam anamla birlikte öldü,
Yanlızım ben kardeşim de onlarla gözünü yumdu,
Kin doluyum ben, onlara vuran sarhoş o da öldü.