Yırtık Perde Şiiri - Şafaknur Yalçın

Bir gönül macerası mı olacaktı
görülen bu rüyanın adı.?
Oysa hayatın yasalarını hiçe sayarak,
çiğneyerek bilinen kuralları
Kainatın tüm yasak duygularını ortaya çıkararak
Yüreğimizin keşfedilmemiş pınarında arınarak başlamış
Sonra, ansızın
kırık bir sevdanın küskün nehirlerinde
ters yöne yüzerek bitmiş…
Hayalinin hapishanesinde tükenme zamanı şimdi
Sen geldikçe usuma,
gökyüzünden konfeti gibi sızılar yağıyor göğsüme
Hüsran yüklü gemiler yanaşıyor sahilime
En acılı gülüşleri getirerek hem de…
Söyleyemez olmuş artık adını
susamış dudaklar
Duymaz olmuş sesini
,küf tutmuş kulaklar
Tükenmiş bir sadakatten geçerek
yol alıyor ayaklar bir meçhule
Ateş topuyken ansızın buza kesmiş
üşüyen bir yürekle…
Son sözüm var, sana doyamadan giderken
Yollara, dağlara sakladım kırgınlığımı ve yalnızlığımı
Hatırlar mısın bilmem.?
o son akşamı
sessiz susuşların nemli bûselerinde
Veda olarak seçtiğimiz o karanlık geceyi
Artık
,Sözlerine bırakıyorum kalemimin
anlatsın diye bir tükenmişliğin masalını…
Şimdi,gözlere damga,
yüreklere de pranga vurma zamanı
Şifasız sancılarla kıvranmayı,
Sorgulamayıda bırakmalı
Yola devam ederken Arap atıyla
Vefasızlık kırbacını da fırlatmalı
Esaret mahmuzlarını da söküp atmalı bir yana
Yüreğime yediğim, pas tutmuş oku da çıkarıp,
Yaralarımı da dağlamalı.
Kirpiklerimden akan yağmurlarla
Söndürmeli kundaklanmış yangınlarımı da
Kekre tadını da değiştirmeli hasretlerimin
Güzel anılarla
Her bir zerremi dolaşsa da yokluğun,
Dayanmalı…
Taşıyamadın sen bu sevdanın yükünü
Yüreğinin darağacında öldürdün sevdayı ve beni
Gördüğüm artık
Yarım kalmış aşkın penceresinden
Sadece kırık bir korniş
Ve
son yazan yırtık bir perde….(ş.y)