Yırtık Fotoğraflar

Kim bilir.
yanık kokan rüzgarların,
dumanlı sabahlarında.
seslerin rengini.

Kim...
seyredebilir ki,
Avuçlarımdan üflediğim,
nemli tozların,
gölgelerde ki ahengini.

Şimdi...
yıkılmış harabe gibidir.
geçerken seyrettiğim yıllar.
sanki solmuş zamanların,
isli döşeğidir.
Hayallerin küfü sinmiş.
yırtık fotoğrafların üstüne.
paslı albümler gibi,
yıllarça bir köşede,
hep beklemiş,
Sanki acıları saklamış,
yaralı yüreğinde.

Yıpranan yılların izlerinde,
Bulanık sular gibi şimdi,
her gördüğüm.
Seyrettiğim yağmurlarda,
Esen rüzgarlar bile,
sanki kördüğüm.

Çikolata tadı kaybolmuş,
acıları yutkunduğum boğazımda.
Burkulan yüreğimle yürüyorum,
kahreden yalnızlığımda.

Eskiden..
ev sahibi gibiydim.
Şimdi misafiri oldum hayatın.
Buğulu gözlerimde
uyurken seyrettiğim ise,
Virane gönlümde tüten.
Sessiz rüyalarım.