Yırtık bir gökyüzü Şiiri - Gencay Coşkun

Yırtık bir gökyüzü
Ucundan tutabildiğim kadar tutmaya çalışıyordum
Umut kartları alabilmek için
Küstürüyorlardı beni
Sanki daha önce hiç küsmemişim gibi
Gözlerim kapalıyken
Rüyalarımda bir dünyada yaşıyordum
Hangisi gerçek bilmiyordum
Ama rüyalarım gerçek kadar yıkmıyordu
Acıtmıyordu gönlümü
Küçük bir dünyam vardı oralarda
Sevdiklerim sevenlerim vardı tepelerinde
Arkadan hançerleyip
Yüreğimi çıkartmıyorlardı el gözüne
Gözlerimi yaşartan hançer değildi
Belli belirsiz akardım yaşadıklarıma
Hiç görmediğim tanıdık evler vardı
Yollarına gitmek istesem
Hep geri çevirirlerdi
Elbet bir gün görecektim ama
Acelem şafaklaraydı
Geri dönüp rüyalarımda
Hiç soranım olmadan
Kaybolmak istiyordum
Garip sevdalarla zaman
Üzüyordu beni
Doğrular
Beyinden beyine
Değişiyordu
Benim kıvrımları
Kurallarım
Çok keskindi
Çok kere beni bile keserdi
Kanınım kokusu
Burun direklerini kırsa da
Bir kirişi asla kırmadı