Yırtık ayakkabılı ben Şiiri - Orhan Hatıl

ağırca sesi geliyorsa siyahlığında gecenin
hayallerimde notalar dolusu hüzün var
ağaca çıktımız günler uzak
çocuk gülümsememiz
masum sevdamız
sırtımdan vurulmuştum sevda denen şey
küçücüktüm tren garlarında gezinirken
kimsenin ulaşamadığı dünyalarda öperdim sevgiyi
herkes beni deli sanarken
ben o deli adamların romanlarını okurdum
bir gün çok ağırdan bir hastalık tuttu beni
o
hayattı
trenler gitti sonra
yırtık ayakkabılı ben ölüyorduk
yalnızlığı bilmez acımasız dünyada