Yırtık Şiiri - Akın Korkmaz

Hani çocuklar vardı eskiden
Göz ucuyla bakardınız ya
Hor görüp yüksek tepeden

Pantolonu yırtık çocuklardı onlar
Soğuk kaldırımda yalın ayaklı
Vız gelirdi başıboş sokaklar
Üstleri başları hep perişan
Bir deri bir kemik bedenler
Kan akardı etten tırnaktan

Alnı öpülesi çocuklardı onlar
Örselenmiş nasırlı paslı elleri
Nasıl da tertemiz ekmek tutar

Evet, şimdi hatırlar gibisiniz
Oysa çoktan unutmuştunuz
Pantolonu yırtık diyen sizdiniz
Öyleyse şimdi ne oluyor size
Biri Allah aşkına açıklasın
Söyleyin bu ikiyüzlülük niye
Yırtık pantolon giymiş hanım kızlar
Ya o yeni yetme genç adamlar
Yoksulluktan falan değil canım
İşten güçten desen ne alaka
Sizi duyar gibiyim sanki
Yırtık pantolon şimdi pek moda

Ben o eski yırtıkları sevdim yazık
Onlar benim canım ciğerimdi
Sormayın, şimdikiler başka yırtık