Yırtıcı Şiiri - Kadircan Özsoy

Belki de uzak gözüküyordur
Uzanmaya korktuğun düşlerim
Belki de bilmiyorsundur
İnfaz emirli bir cellat var peşimizde

Av kokusunu almış bir yırtıcı
Keskin pençeleriyle tutunmuş toprağa
Gözlerini kısmışcasına bakıyor
Bakıyor ki hiç gitmeyesin diye

Masumane suratından
Kocaman al yanaklarından
Okşamaya kıyamadığım ipek saçlarından
Bir parça istiyor kendisine

Şerefimi zedeliyordu bu adi canlı
Ama ne yapacaktı bu sıska kollar
Konuşmaya çalışsam çıkmazdı
Çıkmazdı dilimdeki meçhul kelimeler.

"Sustum,bir daha konuşmamak üzere."