**Yirmiyedi Nisan Şiiri - Şenol Mersin

Hatırladığım şeylerle parçalanır gönlüm,
Öyle parçalanma'ki bin parçaya bölünür umut,
Umut ekmek değilmi'ki yaralı bir kalbe girmek,
Giripte çıkamamak,izin vermez sevğiye bekçi gönlüm,

Nehir'ler çağlatmak isterken,mutluluğun uğruna,
Ürkekliğimiz olmasın,çağlayan Nehir'e bent,
Kaybedecek ne kaldı,bırak yüreğini zamana,
Sulannsın sevği çiçekleri umutsuzluğa inat,

Siyah saçlarınla bulmak isterim,sevği yolunu,
Yollarında kaybolmuş ayaklarımla gelmek,
Bulmak isterim sevğinle sefaletin sonunu,
Arzulanan şudurki bir umut ışığı görmek,

Korkmuyor zavallı yüreğim yeniden yıkılmaktan,
Devrilip bir çınar gibi,sessizce yokolmaktan,
Saatlerce düşündüren, o endamlı bakışlar,
Kurtarır belki kalbimi,sevğiye kör olmaktan.

Birleşirse birgün eller,hayır demek ne çare,
Kenetlenirse eller,ayrılık çok zor olur,
Kopacaksa bilekten ayrılık anı eller,
Hangi güç ayırırki,ölüm gelse biçare,

Sevğiye muhtaçlığıyla bembeyazdır duyğular,
Sabreden gönüllere,zaman en iyi ilaç,
Bir tebessüm merhem olur,en derin acılara,
Yeterki yok olmasın,karşılıklı sayğılar,

Bu gece tepetaklak çıkmazlarda duyğular,
Arzu, bir sihirli deynekle zamanı durdurabilmek,
Yirmiyedi nisan akşamı,geçiyor dakikalar,
Arzulanan bu değil,aslında gözgöze gelebilmek,

Bir gece yarısı daha oldu,düşüncelerdeyim,
Bedenim iki büklüm olmuş,gözlerim yollara bakar,
Gökteki yıldızlar şahit saatin kaç olduğuna,
İnanmak çok zor ama,ben hala seninleyim.